Aan zee en op zee


Het strand is een plek waar mensen elkaar ontmoeten. Aan het begin van de 19e eeuw ontmoetten vakantiegangers zeelieden en zeelui. Twee werelden, twee samenlevingen wreven tegen elkaar: de "zeevaarders" en de "landrotten", en ze gingen niet met elkaar om. Hardheid en frivoliteit worden op hetzelfde strand gemeten. Strandgangers staan pejoratief bekend als "Perisiërs". Hun steeds groter wordende aantal verstoorde het dagelijks leven en er ontstonden nieuwe beroepen: ezeldrijvers die zieken en toeristen vervoerden, melkmeisjes die geiten- of koeienmelk aanboden tijdens het eten, soms rechtstreeks uit de uier. Er ontwikkelde zich een echte toeristische economie en de vrijetijdssamenleving kwam in beweging. De weinige zeelieden die hun boten nog kwamen stranden, verdwenen aan het eind van de jaren 1950.




De brutale, norse, soms schandalige figuur van de ezeldrijver is geen mythe. Zoals Le Journal de Berck meermaals betreurt, is het niet ongewoon dat ze kattenkwaad uithalen en een paar schandalen veroorzaken met toeristen.